SCHELPEN ALS SCHATTEN

English Below      -      Januari 2024

De laatste maanden ben ik gefascineerd door mijn schelpenverzameling. Dat ene schelpje wat ik vond tijdens een vakantie aan de Côte d ’Azur. Of die grote schelp die een vriendin voor me meenam uit Schotland. Elk klein schelpje heeft een verhaaltje. Sommige weet ik de oorsprong niet eens meer van. 

 

Eentje weet ik het nog wel heel precies: een mooi stukje schelp en koraal wat mijn vader ooit voor me meenam uit Indonesië. Ik was denk ik een jaar of 12 toen hij het me gaf. Hij haalde het uit de koffer en het zat opgerold in een stukje papier. Toen ik het in m’n hand hield kroop er een minuscuul knalgroen gekleurd krabbetje uit. Die was helemaal meegereisd vanuit Indonesië in de koffer naar Nederland.

 

Alle schelpjes in mijn verzameling hebben een herinnering of verhaaltje. Maar ik schilder ze zodat ik beter begrijp hoe ze in elkaar zitten. Hoe ze ooit gegroeid zijn en welke kleuren en patronen ze gekregen hebben. Dan stel ik me voor welke diertjes er misschien in geleefd hebben. Ook vraag ik me af waarom ik zo de drang voel deze kleine schatten op te pakken als ik over het strand wandel.

 

Ik combineer de schelpen met een verzadigde kleur op de achtergrond. Deze combinatie van die kleur en de schelp zijn elke keer anders en ik vind het leuk mezelf te verrassen hiermee. Ik kies dat heel erg op gevoel en intuïtie. Ik kan uren de schelpjes en gekleurde achtergrondjes schuiven en veranderen. Een soort spel van combineren.

 

De schilderijtjes die ik maak van mijn schelpenverzameling worden een verzameling op zichzelf. Als ik alle schelpen schilderijtjes bij elkaar leg krijg ik een snoepjes associatie er mee. Voor mij zijn de schelpjes kleine schatten. Ik probeer ze dus ook zo te schilderen. Als een mini schat en als snoepjes. Iets wat mooi is om naar te kijken en ook zo schattig is dat je het graag in je broekzak zou willen stoppen om mee te nemen naar huis.

 

SHELLS AS TREASURS

 The past couple of months I have been fascinated by my shell collection. That one shell I found while on holiday at the Côte d ’Azur. Or; the large one a friend brought back for me from Scotland. Each tiny shell has a story. Of some, I no longer remember the origin.

 

One I do remember exactly; a piece of shell and coral which my father once brought me from Indonesia. I think I was about 12 when he gave it to me. He took it out of his suitcase, it was rolled in a piece of paper. After I unwrapped it, I held it in my hand and the most miniscule, bright green crab crawled out of the shell. It had travelled all the way from Indonesia to the Netherlands, in a suitcase.

 

All the shells in my collection carry a memory or a story. However, I paint them because I want to better understand how they are constructed. How they grew and which colours and patterns they formed. Then I imagine the creatures that lived in them. I also wonder why I feel such an urge to pick up these tiny treasures as I stroll along the beach.

 

I combine the shells with a saturated colour in the background. This combination of colour and the shell are different every time and I enjoy surprising myself with this. I make these choices based on feeling and intuition. I can spend hours mixing and matching different shells to backgrounds and changing things up. It’s sort of like a combination puzzle.

 

 

The paintings I create based on my shell collection are a collection in and of itself. When I put all the shell paintings together it reminds me of candy. To me shells are tiny treasures. That is how I attempt to paint them. As a small precious thing, kind of like a piece of candy. Something that is pretty to look at and so adorable you just want to stick it in your pocket and bring it home.

OVER PIP

English Below        -        Januari 2020

Pip B. Ovinge (Meppel 1996) werkt in haar Atelier in Meppel. Na haar studie Restauratie & decoratie schilder startte ze aan de klassieke academie. Van kinds af aan wilde ze al kunstenaar worden.

 

'Toen ik 4 jaar was won ik de kleurwedstrijd van de lokale boekenwinkel. Dol blij dat ik was. De felgekleurde potloodstrepen die ik op papier had gezet waren het begin van mijn liefde voor creëren en kunst.'

 

Vaak vind ze haar inspiratie in het alledaagse. Een onuitputbare bron die heel 'normaal' is maar toch bijzonder. Dagelijkse dingen die ons in het leven omringen : een aansteker, stoffer en blik of een koffiezetapparaat worden door Pip uitgelicht. Dit soort voorwerpen krijgen een podium waardoor je anders naar deze dingen gaat kijken. Het gewone wordt ongewoon en bijzonder.

 

'Ik schilder dus het liefst hele gewone voorwerpen.

Door het te schilderen ga je anders naar deze simpele dingen kijken. Ik vind dat fantastisch.'

 

Kleur is voor mij iets wat een hoofdrol mag spelen in mijn werk. Reflecties, licht en kleur fascineren mij ontzettend. En zijn mijn drijfveer om te gaan schilderen.

 

De interesse in stilleven heeft ze ontdekt op de Klassieke Academie. De vrijheid die ze ervaart in het samenstellen van een voorstelling, het maken van kleurencombinaties en het zien van reflecties in licht en kleur. Dit allemaal kan ze vinden in het schilderen van stilleven.

 

'Het is één groot spel van licht, kleur en vorm gebaseerd op de werkelijkheid maar gemanipuleerd door de kunstenaar.'

 

 

 ABOUT PIP

Pip B. Ovinge (1996) works in her studio in Meppel, the Netherlands. After her degree in restauration & decoration she continued at the “Klassieke Academie” (Classic art academy). She has known she wanted to be an artist since early childhood.

 

‘When I was 4, I won a colouring competition hosted by a local bookstore. I was elated. The brightly coloured pencil strokes I had committed to paper were the start of my love for creation and art.’ 

 

 She finds her inspiration in the day-to-day. An inexhaustible source that while seemingly ‘normal’ is truly exceptional. The daily things we find in our surroundings in everyday life: A lighter, a dustpan set, or a coffeemaker are highlighted by Pip. These kinds of objects are given a podium that allows you to reconsider your view and perception of them. The Normal becomes unusual and extraordinary.

 

'Color is one of the most important things in my art. Color, reflection and light are my three absolute fascinations. They are my motivation to start painting.'

 

She discovered her interest for still-life  at the ‘Klassieke Academie’. There is a freedom she uncovered in the compositions, combining colour, and seeing the reflection in light and colour. These elements of still-life are what inspire her.

 

‘It becomes one large playful combination of light, colour, and shape based on reality but manipulated by the artist.’